Bank w latach
50. i 60.
W latach 50. XX w. zdecydowano o rozpoczęciu rozbudowy sieci własnych oddziałów i ekspozytur PKO. Otwierano placówki w dużych zakładach pracy, punktach handlowych, hotelach, na uczelniach i dworcach kolejowych. Kolejne dwie dekady były czasem dynamicznego rozwoju sieci PKO, którego symbolem stała się warszawska Rotunda.
PKO starała się zrekonstruować model funkcjonowania stworzony przed wojną. Z biegiem lat musiała coraz
bardziej koncentrować się na zadaniach zlecanych przez władze. Nie należy jednak traktować tej funkcji wyłącznie
negatywnie, ponieważ działania Kasy były ukierunkowane przede wszystkim na to, by urzeczywistniać życiowe plany
Polaków.
Ajencje PKO działały w czasie wyjątkowych wydarzeń, m.in. przy obchodach święta 22 lipca w 1952 r.
Wymiana pieniędzy w 1950 r. pozbawiła Polaków oszczędności. Jednak te złożone w PKO były przeliczane według korzystniejszego wskaźnika. Zabieg ten miał odbudować zaufanie do Banku nadszarpnięte utratą przedwojennych wkładów.
Nowe prawo bankowe z 1960 r. objęło poręką państwa wkłady oszczędnościowe złożone w PKO, zagwarantowało ich właścicielom tajemnicę i wprowadziło zakaz zajmowania sądowego i administracyjnego sum do 3000 zł zgromadzonych na książeczkach
Statut Banku z 1961 r. stanowił, że do głównych zadań PKO należało gromadzenie oszczędności, prowadzenie rachunków bieżących, obsługa ludności z tytułu subskrypcji pożyczek państwowych oraz udzielanie pożyczek na zakup artykułów trwałego użytku.
