Edukacja finansowa
w czasach PRL
Oszczędzanie, tak mocno promowane przez PKO w czasach II RP, w okresie socjalizmu przeżywało poważny kryzys. Powszechna Kasa Oszczędności próbowała obronić tę ideę.
W trakcie wymiany pieniędzy w 1950 r. uprzywilejowane były wkłady oszczędnościowe. Wszyscy, którzy mieli je w PKO, nie odczuli znacznego uszczuplenia ich wartości. Od tej pory, gdy tylko pojawiały się pogłoski o kolejnych reformach finansowych, rosły wpłaty do Powszechnej Kasy Oszczędności.
W październiku 1950 r. rząd zakazał posiadania dewiz i złota oraz ogłosił niekorzystną dla obywateli reformę walutową. Polacy musieli wymienić swoje pieniądze na nowe złote, które szybko traciły na wartości. Miliony ludzi straciły oszczędności życia.
Nieustannie prowadzono działania promujące oszczędzanie w Banku. W 1969 r. otwarto w Warszawie wystawę prac graficznych o tematyce oszczędnościowej, nagrodzonych w ogólnokrajowym konkursie dla średnich i wyższych szkół plastycznych. Został on zorganizowany przez Powszechną Kasę Oszczędności oraz Ministerstwo Kultury i Sztuki.
W latach 50. i 60. XX w. gromadzenie oszczędności było głównym zadaniem PKO. Bankowi udało się skutecznie przekonać do tego Polaków. Liczba książeczek oszczędnościowych wzrosła z 552 tys. w 1950 r. do prawie 8,5 mln w 1960 r. W 1974 r., w dniu włączenia PKO do NBP, było ich już prawie 32 mln!
