Bankowa
kolekcja sztuki

1998

Jednym z ważniejszych działań Banku wspierających rozwój kultury jest budowa kolekcji sztuki współczesnej. Kupiony w 1998 r. zbiór prac obejmuje przeszło 70 dzieł polskich artystów. To dokonania kilku pokoleń uznanych twórców reprezentujących różne nurty. To pierwsza kolekcja sztuki, która jest własnością polskiego banku.

Od kwietnia do czerwca 2019 roku w Muzeum Narodowym z okazji 100-lecia istnienia PKO Banku Polskiego można było podziwiać część kolekcji Banku, w tym obok poniższych także obrazy, rzeźby i instalacje innych znanych polskich artystów.

„Król i królowa, słońce i księżyc”, 1997, rzeźba z brązu
„Król i królowa, słońce i księżyc”, 1997, rzeźba z brązu
Oglądając rzeźbę Krzysztofa Bednarskiego mamy wrażenie, że postaci z postumentu obracają się nieustannie. „Król i królowa, słońce i księżyc” to odlew-symbol. Na górze widać wirującą parę, na dole symbole upływającego czasu – satelity Ziemi i gwiazdy, wokół której Ziemia się obraca. Całość jest niemal mistyczna jak spod ręki alchemika. Inspiracją do powstania rzeźby miała być lektura pism szwajcarskiego psychiatry Carla Gustava Junga, który uważał alchemię za pre-psychologię.
bez tytułu, 1996, blacha
Dzieło z 1996 r. to efektowny, duży relief z pokrytego rdzą dużego kawałka blachy. Praca jest uznawana za jeden z elementów refleksji artysty nad obrazem i obrazowaniem, nad tradycją malarstwa w ogóle. Artysta wydobywa fakturę materii zardzewiałej blachy jej szorstkość i gładkość zarazem. Praca jest przykładem cyklu „obrazów metalowych" Bielawskiego.
„Dobranoc”, 1995, instalacja: technika mieszana
Instalacje rzeźbiarskie Marka Chlandy, tak jak „Dobranoc” z kolekcji PKO Banku Polskiego, są przemyślanymi konstrukcjami. Pokazują istnienie i funkcje ciała lub rzeczy w przestrzeni, jego współzależności z innymi elementami. Kompozycja „Dobranoc” w bardzo konkretny sposób pokazuje niepewność snu i kruchość fizycznego świata. Użyte przez artystę materiały, ich ciężar, sprawiają, że cała instalacja „unosi się w powietrzu”. A los maski stanowiącej centralny punkt instalacji zależy tylko od grawitacji
Tryptyk bez tytułu, 1997, olej na płótnie
Tryptyk bez tytułu Tomasza Ciecierskiego to wspomniana próba „zatrzymania czasu”. Obraz powstawał od prawej do lewej strony z nachodzących na siebie kolejno warstw. Jedna wychodzi spod drugiej. Nierówne części obrazu dzieli ciąg pocztówek pomalowanych na czerwono. Obraz przypomina jazdę samochodem przy zmieniającym się krajobrazie. Na tryptyku Tomasza Ciecierskiego dostrzec można elementy lasu czy mijanych ludzi.
„Rodzaj i cień”, 1985, olej na płótnie
Od połowy lat 80. artysta skupił się nad badaniem związków między znaczeniem słów, a ich rodzajem gramatycznym w różnych językach. W pracy „Rodzaj i cień" mamy do czynienia z analizą lingwistyczną rzeczownika: cień. Po francusku jest rodzaju żeńskiego („une ombre") a po niemiecku męskiego („Der Schatten"). Praca jest zestawem składającym się z dwóch kwadratowych płócien: francuskiego z napisem „LE GENRE ET L'OMBRE" oraz niemieckiego z napisem „DAS GESCHLECHT UND DER... » Czytaj więcej
„Rodzaj i cień”, 1985, olej na płótnie
Od połowy lat 80. artysta skupił się nad badaniem związków między znaczeniem słów, a ich rodzajem gramatycznym w różnych językach. W pracy „Rodzaj i cień" mamy do czynienia z analizą lingwistyczną rzeczownika: cień. Po francusku jest rodzaju żeńskiego („une ombre") a po niemiecku męskiego („Der Schatten"). Praca jest zestawem składającym się z dwóch kwadratowych płócien: francuskiego z napisem „LE GENRE ET L'OMBRE" oraz niemieckiego z napisem „DAS GESCHLECHT UND DER... » Czytaj więcej
„Błękitny”, 1992, olej/płótno
Obraz z cyklu „Błękitny" (cykl XX), który artysta rozpoczął w latach 90-tych, jest związany ze zbliżaniem się malarza do sztuki abstrakcyjnej, nieprzedstawiającej. Edward Dwurnik zachowuje jednak element przedstawieniowości poprzez odwołanie do morskich fal. Dzieło eksponuje możliwości szerokiego szybkiego, gestu malarskiego i bogactwo kolorystycznych rozwiązań. Edward Dwurnik namalował ponad 7 tysięcy obrazów, z czego jak sam mówił tylko 500. pozostało w jego domu.
„DCXII”, 1990, olej/płótno
Obrazy bez tytułów, które mają tylko numery „612” i „613” z kolekcji PKO Banku Polskiego datowane są na 1990 r. Sam artysta nie chciał tytułować swoich obrazów dając ten przywilej odbiorcy – widzowi. Numer „612” rozwiązany został w fioletach, które ewoluują cieniując od różowawej białości u góry obrazu aż do ciemnego fioletu z przebłyskami innych barw w dolnej części minimalistycznej kompozycji. Dół obrazu jest „ciężki” od farby nałożonej grubą warstwą... » Czytaj więcej
„DCXIII”, 1990, olej/płótno
Obrazy bez tytułów, które mają tylko numery „612” i „613” z kolekcji PKO Banku Polskiego datowane są na 1990 r. Sam artysta nie chciał tytułować swoich obrazów dając ten przywilej odbiorcy – widzowi. Numer „612” rozwiązany został w fioletach, które ewoluują cieniując od różowawej białości u góry obrazu aż do ciemnego fioletu z przebłyskami innych barw w dolnej części minimalistycznej kompozycji. Dół obrazu jest „ciężki” od farby nałożonej grubą warstwą... » Czytaj więcej
„Bez tytułu” (RYBA), 1992; olej/płótno
Ryszard Grzyb głównie skupia się na dwóch motywach w swojej sztuce. Pierwszy związany jest z ikonografią szamańską. Drugi to motywy zwierzęce wyjątkowo mocno namalowane. Obraz z kolekcji PKO Banku Polskiego z początku lat 90. przedstawia wpisaną w dużą, poziomą kompozycję Rybę obwiedzioną czerwonym konturem. Tło za rybą daje wrażenie po części nieba, po części wody. Wyobrażenia zwierząt, przeplatane z niedookreślonymi formami tworzą dekoracyjne kompozycje mocno nacechowane emocjonalnie.
„Bez tytułu” (ŻABA), 1994, olej/płótno
Ryszard Grzyb w swoich płótnach do początku lat 90. kreuje barwne wizje, w których pojawiają się postaci zwierząt. Kompozycja na obrazie zachwyca mocnym żółcieniem. Wykorzystuje elementy świata roślin, zwierząt i człowieka. To graficzne a zarazem malarskie pokazanie zespolenia człowieka z naturą.
„Pod wzgórzem”, 1991, olej/płótno
Obraz „Pod wzgórzem” jest niemal fotograficznym odwzorowaniem podwórka. W ogrodzie pełnym soczystej zieleni leży porzucona lalka nadająca całości niepokoju i tajemnicy. Kontrapunktem dla lalki jest stół - blok betonowy ocieniony pod drzewem. Dzieło oddaje niezwykłą, pełną napięcia, atmosferę ulotnej chwili tak charakterystyczną dla malarstwa Łukasza Korolkiewicza. Powiewająca w oknie betonowego budynku firanka może tę ulotność symbolizować.
„Bez tytułu, 1997; karton/pastel
„Tyle jest rzeczywistości co sznurowadeł” – to słowa Mariusza Kruka, którego obrazy z kolekcji PKO Banku Polskiego przypominają odwzorowanie rzeczywistości widzianej przez dziecko. Obie prace artysty z kolekcji Banku pochodzą z okresu twórczości artysty po jego wyjeździe do Francji w 1995 r. Zaprzestał wówczas tworzenia instalacji na rzecz tradycyjnych form wypowiedzi: obrazów, pasteli, akwareli. Ich dominującym tematem stał się pejzaż połączony z bajkową poetyką... » Czytaj więcej
„Bez tytułu, 1997; karton/pastel
„Tyle jest rzeczywistości co sznurowadeł” – to słowa Mariusza Kruka, którego obrazy z kolekcji PKO Banku Polskiego przypominają odwzorowanie rzeczywistości widzianej przez dziecko. Obie prace artysty z kolekcji Banku pochodzą z okresu twórczości artysty po jego wyjeździe do Francji w 1995 r. Zaprzestał wówczas tworzenia instalacji na rzecz tradycyjnych form wypowiedzi: obrazów, pasteli, akwareli. Ich dominującym tematem stał się pejzaż połączony z bajkową poetyką... » Czytaj więcej
„Desenie 1, fotografia
„Zofia Kulik wykorzystuje zmultiplikowane, niewielkie fotografie modela i innych motywów (znanych z wcześniejszych prac) do tworzenia Deseni. Są one inspirowane między innymi wzorami tkanin Williama Morrisa i arabską ornamentacją. Na podobnej zasadzie powstała Posadzka Holbeina (2006), element kompozycji Made in GDR, USSR, Czechoslovakia and Poland (2006). Jest to złożony ikonograficznie portret Zofii Kulik i jej wieloletniego partnera Przemysława Kwieka, oparty na słynnym obrazie Hansa Holbeina "Ambasadorowie", z atrybutami odnoszącymi się do ich działalności. (źródło: Karol Sienkiewicz, Culture.pl).
„Desenie 2, fotografia
„Zofia Kulik wykorzystuje zmultiplikowane, niewielkie fotografie modela i innych motywów (znanych z wcześniejszych prac) do tworzenia Deseni. Są one inspirowane między innymi wzorami tkanin Williama Morrisa i arabską ornamentacją. Na podobnej zasadzie powstała Posadzka Holbeina (2006), element kompozycji Made in GDR, USSR, Czechoslovakia and Poland (2006). Jest to złożony ikonograficznie portret Zofii Kulik i jej wieloletniego partnera Przemysława Kwieka, oparty na słynnym obrazie Hansa Holbeina "Ambasadorowie", z atrybutami odnoszącymi się do ich działalności. (źródło: Karol Sienkiewicz, Culture.pl).
„Desenie 3, fotografia
„Zofia Kulik wykorzystuje zmultiplikowane, niewielkie fotografie modela i innych motywów (znanych z wcześniejszych prac) do tworzenia Deseni. Są one inspirowane między innymi wzorami tkanin Williama Morrisa i arabską ornamentacją. Na podobnej zasadzie powstała Posadzka Holbeina (2006), element kompozycji Made in GDR, USSR, Czechoslovakia and Poland (2006). Jest to złożony ikonograficznie portret Zofii Kulik i jej wieloletniego partnera Przemysława Kwieka, oparty na słynnym obrazie Hansa Holbeina "Ambasadorowie", z atrybutami odnoszącymi się do ich działalności. (źródło: Karol Sienkiewicz, Culture.pl).
„Desenie 4, fotografia
„Zofia Kulik wykorzystuje zmultiplikowane, niewielkie fotografie modela i innych motywów (znanych z wcześniejszych prac) do tworzenia Deseni. Są one inspirowane między innymi wzorami tkanin Williama Morrisa i arabską ornamentacją. Na podobnej zasadzie powstała Posadzka Holbeina (2006), element kompozycji Made in GDR, USSR, Czechoslovakia and Poland (2006). Jest to złożony ikonograficznie portret Zofii Kulik i jej wieloletniego partnera Przemysława Kwieka, oparty na słynnym obrazie Hansa Holbeina "Ambasadorowie", z atrybutami odnoszącymi się do ich działalności. (źródło: Karol Sienkiewicz, Culture.pl).
„Desenie 5, fotografia
„Zofia Kulik wykorzystuje zmultiplikowane, niewielkie fotografie modela i innych motywów (znanych z wcześniejszych prac) do tworzenia Deseni. Są one inspirowane między innymi wzorami tkanin Williama Morrisa i arabską ornamentacją. Na podobnej zasadzie powstała Posadzka Holbeina (2006), element kompozycji Made in GDR, USSR, Czechoslovakia and Poland (2006). Jest to złożony ikonograficznie portret Zofii Kulik i jej wieloletniego partnera Przemysława Kwieka, oparty na słynnym obrazie Hansa Holbeina "Ambasadorowie", z atrybutami odnoszącymi się do ich działalności. (źródło: Karol Sienkiewicz, Culture.pl).
„Dachy I”, 1990/91, olej na płótnie
„Praca jest przykładem obrazu z wczesnego okresu twórczości artysty. Powstała tuż po dyplomie malarza w 1990 r. Wówczas Robert Maciejuk malował obrazy, w których wyraźne były echa inspiracji architekturą renesansu i perspektywą wykreślną. Na płótnach przedstawiają się pojedyncze, proste motywy architektoniczne, takie jak schody, murki, baldachimy czy okna. Każdy obraz można rozłożyć na geometryczne elementy i płaszczyzny, co sugeruje, że najważniejsza dla artysty jest konstrukcja. Tak jest również w przypadku... » Czytaj więcej
„Chel nel destructo”, 1988, technika mieszana, tusz, akwarela/papier
„Dzieło jest zespolonymi za pomocą sznurka fragmentami specjalnie preparowanego papieru naznaczonego autorską patyną. Kolaż „Che nel destructo” łączy w sobie elementy „starożytności” i „szlachetności”. Zbudowana addytywnie kompozycja składa się z elementów zestawionych niczym wersy dadaistycznego czy surrealistycznego wiersza. Duże i małe elementy wywodzące się ze świata wyobrażeń i zainteresowań artysty:... » Czytaj więcej
„Cień kolegi”, 1995, olej na płótnie”
„Suszenie elementów kamiennych” to obraz, który według samego artysty powstał w najlepszym okresie jego twórczości. Obraz jest charakterystyczny dla malarza, który buduje formy przez upraszczanie. Artysta działa znakiem, sugeruje realne kształty, które buduje za pomocą precyzyjnie dobranego koloru. Kompozycja „Suszenie elementów kamiennych" to praca niemal monochromatyczna. Skomplikowana forma budowana jest poprzez subtelną gradację odcieni czerwieni płynnie przechodzących w brązy. Tak płynne przechodzenie w ramach jednego koloru, w subtelne tonacje pokazuje wybitny kunszt malarski artysty.
„Suszenie elementów kamiennych”, 1996, olej na płótnie
„Suszenie elementów kamiennych” to obraz, który według samego artysty powstał w najlepszym okresie jego twórczości. Obraz jest charakterystyczny dla malarza, który buduje formy przez upraszczanie. Artysta działa znakiem, sugeruje realne kształty, które buduje za pomocą precyzyjnie dobranego koloru. Kompozycja „Suszenie elementów kamiennych" to praca niemal monochromatyczna. Skomplikowana forma budowana jest... » Czytaj więcej
„Papier z ziarnem”, technika: papier i nasiona, 1996
Prace należą do cyklu „Zasiewów", które artystka zaczęła tworzyć w 1972 r. Wykorzystała naturalne, ekologiczne materiały, podkreślając jej biologiczny związek z przyrodą. Na czerpanym, wykonanym własnoręcznie papierze zasiała ziarna. Praca stała się przez to dziełem „żywym", podlegającym naturalnym procesom, zmiennym w czasie. Sam akt tworzenia upodabnia w tych działaniach artystkę do Matki-Natury. Związane jest to nie tylko z refleksją feministyczną (jak najczęściej jest to interpretowane), ale także z refleksją nad samym aktem tworzenia.
„Papier z ziarnem”, technika: papier i nasiona, 1996
Prace należą do cyklu „Zasiewów", które artystka zaczęła tworzyć w 1972 r. Wykorzystała naturalne, ekologiczne materiały, podkreślając jej biologiczny związek z przyrodą. Na czerpanym, wykonanym własnoręcznie papierze zasiała ziarna. Praca stała się przez to dziełem „żywym", podlegającym naturalnym procesom, zmiennym w czasie. Sam akt tworzenia upodabnia w tych działaniach artystkę do Matki-Natury. Związane jest to nie tylko z refleksją feministyczną (jak najczęściej jest to interpretowane), ale także z refleksją nad samym aktem tworzenia.
„Dziennik nr 57”, 1996, olej na płótnie
Artysta w kolejnych „Dziennikach” mierzy i opisuje swój prywatny czas. W charakterystyczny sposób zaznacza jego upływ na przykład stosując monotonne powtarzanie się jakiegoś modułu, kilku czarnych kresek na wielokrotnie zamalowanym płótnie. Czasem w „Dziennikach” „występują” też przedmioty układane z rzeczy których używa i potrzebuje
„Dziennik nr 87 c”, 1997, olej na płótnie
Artysta w kolejnych „Dziennikach” mierzy i opisuje swój prywatny czas. W charakterystyczny sposób zaznacza jego upływ na przykład stosując monotonne powtarzanie się jakiegoś modułu, kilku czarnych kresek na wielokrotnie zamalowanym płótnie. Czasem w „Dziennikach” „występują” też przedmioty układane z rzeczy których używa i potrzebuje
„Dążąc do światła”, 1996, rzeźba z drewna
Praca jest przykładem rzeźby-instalacji, jakie artystka tworzyła z przeznaczeniem do przestrzeni galeryjnych i na wolnym powietrzu w latach 1988-98, a które nazywała „rekonstrukcjami drzew". Rzeźba składa się z dwóch elementów drewnianych: prostej deski oraz fragmentu z drewna przekształconego wpływami at­mosferycznymi i czasem. Pod wpływem rozwarstwiania się deska zaczęła przypominać pióro ptasie, stając się na powrót formą biologiczną, żyjącą.
„Ukrzyżowanie u św.Anny”, 1995, karton / olej
Oba dzieła Sempolińskiego pochodzące z 1995 r. są nowoczesnym malarstwem religijnym. Jednym z wątków charakterystycznych dla twórczości malarza były właśnie się motywy religijne w tym motyw ukrzyżowania. Artysta eksponuje nie tylko samą treść obrazu, ale i materiał, na którym namalowane są dzieła – gruba tektura. Malarz pokazywał tym, że interesuje go nie tylko dzieło, ale i jego substancja. Prace są ekspresyjną kompozycją olejną na grubej, szarej tekturze formatu 100 x... » Czytaj więcej
„Ukrzyżowanie u św.Anny w Kazimierzu”, 1995, karton / olej
Oba dzieła Sempolińskiego pochodzące z 1995 r. są nowoczesnym malarstwem religijnym. Jednym z wątków charakterystycznych dla twórczości malarza były właśnie się motywy religijne w tym motyw ukrzyżowania. Artysta eksponuje nie tylko samą treść obrazu, ale i materiał, na którym namalowane są dzieła – gruba tektura. Malarz pokazywał tym, że interesuje go nie tylko dzieło, ale i jego substancja. Prace są ekspresyjną kompozycją olejną na grubej, szarej tekturze formatu 100 x... » Czytaj więcej
„Tymczasowy”, 1993, fotografia
W fotografii tej, podobnie jak w swojej całej twórczości, artysta koncentruje się na analizie materiału oraz zgłębianiu zagadnień związanych z miejscem, płaszczyzną i przestrzenią. Jest autorem tzw. obrazów prawdziwych - reliefów odciśniętych w pokrytych farbą płótnach. Malarskie piękno surowego materiału jest także dostrzegalne w jego pracach fotograficznych, przedstawiających odizolowane fragmenty rzeczywistości, na przykład fragmenty ściany, betonowej podłogi lub osypujący się tynk... » Czytaj więcej
„Listy Franza Kafki do Felicji Bauer”, 1997, rzeźba, technika własna, drewno, ołów – dwie tablice
Rzeźby Andrzeja Szewczyka są wykonane za pomocą ołowiu na dębowych lub olchowych deskach, umownie zwanych „ołowiami". Od lat 80. XX w. artysta począł sięgać po ołów. Krople ołowiu na dębowych deskach mogły być echem czcionek, ścinki kredek lub ołówki pamiątką liter, a wszelkie linearności i narzucone znakom porządki - wspomnieniem pisma. W tym wypadku tytuł nawiązujący do listów Franza Kafki każe też odczytać obiekt... » Czytaj więcej
„Narodziny przedmiotów II”, 1997, olej na płótno
Obraz jest typową dla artysty kompozycją w poziomie, na którą składają się tytułowe „przedmioty" poukładane w horyzontalne pasy, niczym w magazynie na półkach. Rozłożone systematycznie elementy-znaki charakterystyczne dla plastycznego języka Jana Tarasina. Strony artysta tytułując pracę „Narodziny przedmiotu" chciał pokreślić konkretność „przedmiotowość" i realność malowanych elementów. Malarstwo Jana Tarasina sytuuje się w pół-drogi między abstrakcyjnym symbolem a fizyczną konkretnością. Kompozycja... » Czytaj więcej
„Bez tytułu”, 1997, olej na płótnie
Dzieło bez tytułu z Kolekcji PKO Banku Polskiego to praca charakterystyczna dla artysty. Duży obraz należy do zespołu przedstawień psa Cygana, wiernego towarzysza malarza, który mieszkał z nim w nadwiślańskiej wsi w Męcimierzu koło Kazimierza nad Wisłą. Historia brodzącego w wodzie lub pływającego w rzece psa stała się długim, niepokojącym, anegdotycznym cyklem. Samotny pies zmagający się z różnymi przygodami, niekiedy wciągany przez nurt rzeki, niekiedy biegający wesoło z postawionym do... » Czytaj więcej
„Konya - Ladik”, 1998, olej na płótnie
Tytułowa Konya-Ladik to jeden z typów tureckich dywanów. Wiele z nich pokrywa podłogi polskich mieszkań. Obraz jest dużym płótnem w formacie prostokąta odtwarzającym wiernie, w skali 1:1 pstrokaty wzór orientalnego dywanu. Orientalne ornamenty kojarzą się raczej z typowym salonem lat 80. niż z bliskowschodnią egzotyką. Wolniak wykorzystuje tę „swojskość" kształtów i wzorów. Za pomocą farby pieczołowicie utrwala fakturę i deseń kobierców, a przy okazji zwraca uwagę na kobiece zajęcia, tradycje przekazywane córce przez matkę.

Obraz olejny na płótnie autorstwa Ryszarda Grzyba pochodzi z początku lat 90. Przedstawia rybę obwiedzioną czerwonym konturem, wpisaną w dużą poziomą kompozycję. Ukazana jest na błękitnym tle, które wydaje się po części niebem, po części wodą. Łuski ogromnej ryby zbudowane są przez różnobarwne plamy.

„Narodziny przedmiotów II” Jana Tarasina powstały w 1997 r. Obraz wykonany techniką olejną to kompozycja, na którą składają się tytułowe „przedmioty” poukładane w horyzontalne pasy. Elementy te często porównywano do liter tajemniczego alfabetu lub nut.

Stefan Gierowski zaczął malować obrazy abstrakcyjne w 1957 r., nadając im tytuły „Obraz” oraz kolejną numerację. Prezentowane dzieło o numerze 612 artysta stworzył w 1990 r. Utrzymane jest w odcieniach fioletu, które ewoluują od różowawej białości u góry obrazu do ciemnego fioletu z przebłyskami innych barw w pozostałej części tej kompozycji. W dolnej części farba położona jest grubo, impastowo, wykorzystując element tektoniki – górna część obrazu jest „lekka”, a dolna „ciężka”.

Obraz Stefana Gierowskiego

„Drzewo wiadomości dobrego i złego” autorstwa Magdaleny Abakanowicz to wykonana na zamówienie stalowa rzeźba o wysokości 5 m. Praca z 1998 r. należy do projektów monumentalnych, które artystka zrealizowała w przestrzeni publicznej.

Obraz Drzewo wiadomości dobrego i złego autorstwa Magdaleny
    Abakanowicz

Obraz Tomasza Ciecierskiego jest tryptykiem, którego część środkową stanowi wąski, wysoki, pionowy blejtram pokryty kolażem z widokowych pocztówek pomalowanych przez malarza czerwoną farbą. Dwa boczne skrzydła są nierównej szerokości. Kompozycja na białym tle została podzielona pionowo środkową częścią tryptyku o mocnych, czerwonych akcentach w miejscu zbliżonym do wyznaczonego przez zasadę „złotego cięcia”.

Obraz Tomasza Ciecierskiego
Obraz Tomasza Ciecierskiego
Obraz Tomasza Ciecierskiego
Obraz Tomasza Ciecierskiego

PKO Bank Polski zapoczątkował w Polsce trend tworzenia przez instytucje finansowe kolekcji sztuki. W zbiorach Banku znajdują się prace ponad 30 wybitnych polskich artystów, m.in. Magdaleny Abakanowicz, Stefana Gierowskiego, Jarosława Modzelewskiego, Jana Tarasina, Tomasza Ciecierskiego i Ryszarda Grzyba.

Następne
wydarzenia
Serwis tematyczny portalu Bankomania dotyczący 100-lecia PKO Banku Polskiego